Compassion - hoe wij onze medewerkers willen laten ervaren hoe het is om te delen

Vanuit de organisatie Compassion wordt er zorg en hulp verleend aan kansarme kinderen. 

Zij hebben een project waarbij zwangere vrouwen begeleiding en zorg geboden worden, ook de eerste paar jaar de geboorte van het kind en de opleiding. Hierdoor probeert men kinderen en kansrijkere start van het leven te geven. De organisatie is zelf persoonlijk betrokken doordat de zorg wordt verleent door lokale kerkgemeenschappen in de regio waar het kind opgroeit. Een onderdeel van dit project is dat wij als bedrijf ook de kinderen mogen bezoeken die wij helpen met onze financiële ondersteuning. Omdat dit voor ons mensen, vaak opgegroeid in luxe omstandigheden, een levens veranderende ervaring kan zijn die we onze collega’s willen laten ervaren. Door in contact te komen met andere culturen willen we een luchtbrug bouwen tussen die kansrijke en kansarme samenlevingen en deze elkaar te laten verrijken. 

Pieter: “Ik vind het persoonlijk heel belangrijk dat ik als mens van datgene dat ik ontvang ook weer met anderen kan delen. Wij ontvangen opdat wij kunnen uitdelen. Dat is vanuit het Christelijk perspectief wat ik heb meegekregen en is voor mij ook de intrinsieke motivatie om dit project met Nutrilab te ondersteunen. Anderen leren te geven, het klinkt zo vanzelfsprekend en niet iets wat zou moeten leren. Toch is dat lang niet voor iedereen zo omdat ook niet iedereen zelf die ruimte heeft en natuurlijk groeit ook niet iedereen in Nederland in luxe en weelde op. Op deze manier willen wij toch onze collega’s op de werkvloer gelegenheid te bieden om zo’n zelfde weg te gaan en om namens Nutrilab te delen en te hopen dat ze die ervaring ook in hun persoonlijk leven meenemen en een plekje geven.

Alle kinderen die we vanuit Nutrilab steunen hebben in ons bedrijf een plaats aan de muur in een prachtige muurschildering: Twee van onze collega’s, Ronald en Michelle, zijn de eersten die namens Nutrilab in februari 2023 de kindjes mogen bezoeken in Kenia die zij vanuit het project Compassion ondersteunen. We spreken hierover met onze laboratorium manager Michelle. 

Wat is het programma? Hoe ziet zo’n bezoek er uit?

Michelle:

"Na onze vlucht gaan we eerst naar ons hotel. Vervolgens brengen we een bezoek aan een sloppenwijk in Nairobi, dit is nog niet het huis van de kindjes die wij ondersteunen maar geeft ons een beeld van de armoede die er is en het belang van een project als Compassion. De volgende dag gaan we de kinderen ontmoeten. Er wordt ook nog een speciale kerkdienst georganiseerd waar we aan mee doen. We sluiten de reis ook nog wel af met een safari om wat meer van het land en de natuur te zien."

Waar kijk je het meest naar uit?

Michelle:

"Dat klinkt heel gek maar dat zijn de sloppenwijken. Ik reis zelf heel graag maar een sloppenwijk ga je niet zomaar bezoeken als toerist dus je krijgt een stukje van het land te zien wat je anders nooit zou ervaren. Ik vind het trouwens ook best spannend, net als de kerkdienst."

Hoezo?

Michelle:

"Dat sta je als “westerlingen” echt in het middelpunt. Ze vragen ons dan misschien om iets te vertellen en dat vind ik toch wel spannend."

Kun je iets vertellen over jouw “project”?

Michelle:

"Jazeker. Het meisje heet Nduta. De kinderen binnen het project hebben ook allemaal een Engelse naam vanwege de lastige uitspraak soms dus we noemen haar ook Josephine. Ze is vorige maand 5 jaar oud geworden en is een kindje dat in een arm gezin woont in een huis van golfplaatjes. Vanuit Nutrilab hebben we aantal kindjes onder onze hoede gekregen en die zijn onder de afdeling verdeeld zodat ieder kindje persoonlijke aandacht krijgt. We corresponderen met haar per brieven. Toen ze jarig was hebben we ook een verjaardagskaart gestuurd. De communicatie is soms ook lastig omdat de brieven vrij lang onderweg zijn en dan praat je soms een beetje langs elkaar heen."

Waar heb je het dan over in zo’n brief?

Michelle: 

"Ik vind het ook belangrijk om de kinderen iets mee te geven over onze cultuur zodat het echt een wisselwerking is. Bijvoorbeeld door over voedsel en eten te praten. Zo heb ik verteld wat we in Nederland eten in de winter: stampport en erwtensoep. Sommige afdelingen sturen ook foto’s van de groep en het laboratorium om de kinderen onze werkomgeving te laten zien."

Wat hoop je te ervaren in Kenia?

Michelle:

"Het is natuurlijk best afstandelijk om te corresponderen via briefschrijven. Er zit namelijk ook nog een vertaalbureau tussen die de brieven naar het Engels vertaalt. De lokale taal die Nduta spreekt is namelijk Kikuyu. Daarom lijkt het me juist heel leuk om ze in het echt te ontmoeten en rechtstreeks contact te hebben met de kindjes. We hopen natuurlijk ook nog dat onze collega’s wat dingetjes of spulletjes meegeven voor hun projecten zodat we dat persoonlijk kunnen geven. Tenslotte vind ik het ook belangrijk om de ervaring mee te nemen binnen ons bedrijf om de fysieke afstand die er is een stukje kleiner te maken en mensen meer te betrekken en mee te nemen in het goede werk dat Compassion doet."

We wensen jullie een hele mooie reis toe en hopelijk willen jullie na terugkomst in Nederland met ons delen hoe het geweest is in Kenia!

Michelle:

"Zeker weten! "

Wilt u meer informatie over hoe u Compassion kunt steunen? Ga dan naar de website www.compassion.nl