Klopt mijn Vet percentage wel? Wat is de juiste vetanalyse?

Klopt mijn Vet % wel?

Nutrilab heeft een zeer ruime ervaring in het analyseren van vetten, zowel in voedingsmiddelen voor mensen als voor dieren.

Voor de bepaling van het vetgehalte  staan diverse methoden tot de beschikking, waarbij gebruik gemaakt wordt van 1 of meer van de volgende stappen: voordrogen, voorextractie, zure hydrolyse en/of hoofdextractie. Welke stappen nodig zijn voor een juiste vetanalyse hangt, af van het soort product. Niet elk laboratorium gebruikt de juiste methode. In de 65 jaar die Nutrilab al bestaat is de nodige ervaring opgedaan om de juiste keuze te maken.

Ook de vetzuursamenstelling kan geanalyseerd worden. Na zgn. om-estering naar vetzuur-methylesters worden de vetzuren gescheiden en gedetecteerd op een gaschromatograaf.

De kwaliteit van deze analyses wordt streng bewaakt - Nutrilab is dan ook geaccrediteerd door de RvA voor deze bepalingen.
Vetten zijn essentieel in voeding

Vetten vormen een essentieel onderdeel van ons dagelijks voedsel. Vetten zijn niet alleen een belangrijke energie-leverancier voor het lichaam, maar ook ‘drager’ voor vetoplosbare vitaminen zoals vitamine A, D, E en K. Daarnaast leveren vetten ook vetzuren die niet door het lichaam gemaakt kunnen worden, namelijk alfa-linoleenzuur en linolzuur. Een bekende bron van alfa-linoleenzuur is lijnzaadolie. Linolzuur komt onder andere in hoge gehalten voor in zonnebloemolie en sojaolie.

Vetten die bij kamertemperatuur vloeibaar zijn, worden oliën genoemd.

Vetzuren

Vetten bestaan hoofdzakelijk uit triglyceriden. Het basismolekuul van een glyceride is glycerol waarbij aan elk van de 3 koolstofatomen door middel van zgn. ester-binding een vetzuur gebonden is. Een vetzuur is een carbonzuur waarvan de grootte (ketenlengte) kan variëren van 3 tot zo’n 24 koolstofatomen. De eigenschappen van een vet worden hoofdzakelijk bepaald door de verschillende vetzuren erin.

Vetzuren kunnen als volgt onderverdeeld worden: verzadigde vetzuren (nul dubbele bindingen in keten), enkelvoudig onverzadigde vetzuren (1 dubbele binding in keten), meervoudig onverzadigde vetzuren (meer dan 1 dubbele binding in keten) en transvetzuren (2 helften van de vetzuurketen zitten tegenover elkaar bij een dubbele binding). Vetzuren kunnen ook verkort aangeduid worden; C18:0 is bijvoorbeeld stearinezuur.  Het getal voor de dubbele punt geeft het aantal koolstof (C-) atomen weer, het getal na de dubbele punt geeft het aantal dubbele bindingen weer. 

Omega 3-vetzuren

Omega 3-vetzuren vormen een bijzondere groep van meervoudig onverzadigde vetzuren. Deze vetzuren bevatten 3 dubbele bindingen waarvan de eerste dubbele binding aan het 3e koolstofatoom vanaf het keteneinde zit. Het begin van de keten wordt gevormd door de eerdergenoemde carbonzuurgroep. Omega 3-vetzuren worden ook wel als  "n-3" of "ω-3" –vetzuren aangeduid.

De belangrijkste omega 3-vetzuren zijn het eerdergenoemde alfa-linoleenzuur (α-linolenic acid, ALA, C18:3 n3), eicosapentaenoic acid (EPA, C20:5 n3) en docosahexaenoic acid (DHA C22:6 n3). Vette vis vormt voor de mens de belangrijkste bron van  EPA en DHA.
Aan omega 3-vetzuren worden verscheidene positieve gezondheidseffecten toegeschreven. Zo zouden ze de kans op hart- en vaatziekten verlagen, verlagen ze het “slechte” cholesterol in het bloed en spelen ze een belangrijke rol bij de ontwikkeling en stofwisseling van de hersenen.